Op de heuvel van Sveti Križ opende het Astronomisch Centrum zijn deuren in 2009 en is tegenwoordig de enige faciliteit in zijn soort in Kroatië. Naast het observatorium vind je binnenin ook een digitaal planetarium en een conferentieruimte, evenals een koffiehuis en het panoramische terras op het dak van wat ooit een militaire vesting was.

Voor veel reizigers voelt een bezoek aan Noord-Cyprus als een stap terug in de tijd. Deze regio, die wordt bestuurd door Turkije, is een wereld van verschil in vergelijking met de drukke resorts, winkelcentra en bekende internationale ketens die in het zuiden te vinden zijn. In plaats daarvan vinden bezoekers afgelegen dorpen en een langzamer levenstempo. Dit gevoel van stilstaande animatie is terug te voeren op de Turkse invasie van 1974, die ertoe leidde dat het noorden geïsoleerd raakte van de rest van de wereld en zichzelf tot een republiek uit heeft geroepen, die alleen door Turkije werd erkend. Noord-Cyprus strekt zich uit van het schiereiland Karpass tot Morphou Bay, Cape Kormakitis en het meest westelijke punt, de Kokkina-exclave. Het zuidelijkste punt van Noord-Cyprus is het dorp Louroujina. Deze regio wordt van de rest van het eiland gescheiden door een bufferzone die wordt gecontroleerd door de Verenigde Naties, die ook Nicosia, de grootste stad op het eiland en de hoofdstad van zowel Noord- als Zuid-Cyprus, verdeelt. Ondanks zijn geïsoleerde status heeft Noord-Cyprus reizigers veel te bieden. De twee mooiste steden, Girne en Gazimağusa, bevinden zich hier, evenals de helft van de hoofdstad. De regio herbergt drie van de machtigste kruisvaarderskastelen van het eiland (St Hilarion, Buffavento en Kantara) en de belangrijkste archeologische vindplaats van het eiland in Salamis. Vooral het Kyrenia-gebergte is een paradijs voor wandelaars, en veel van de stranden in de regio zijn relatief onaangetast door hoogbouwresorts. Daarnaast biedt een bezoek aan Noord-Cyprus de unieke kans om twee zeer verschillende culturen te ervaren: de orthodoxe Grieks-Cypriotische en de islamitische Turks-Cypriotische wereld. Het noorden kan ook betaalbaarder aanvoelen dan het zuiden, aangezien het geen deel uitmaakt van de eurozone en de toeristische infrastructuur nog niet zo goed ontwikkeld is.

De begijnhoven in Vlaanderen en Nederland zijn steevast oases van rust en stilte, waar je nog steeds elk moment een begijntje prevelend voor haar deur verwacht. In Gent werden twee van de drie begijnhoven opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Hoewel het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth, in de Begijnhofdries in Gent, niet meer ommuurd is en dus gewoon deel uitmaakt van de stad, blijft de sfeer er uniek. Vandaag staat het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth bekend als ‘holy corner’, een oord van verdraagzaamheid, want er zijn niet minder dan drie verschillende kerken gevestigd: een rooms-katholieke, een orthodoxe en een protestantse. Van bleekweide tot boomgaard, een kleurrijke halte Dit open begijnhof groeide in de 13de eeuw uit tot wat je een begijnhofstad kunt noemen, met een kerk, het huis van de ‘grootjuffer’, een infirmerie, een kapel, meer dan honderd begijnenhuizen, een bleekweide (grasvlakte om linnen te bleken) en een boomgaard. Na de Franse Revolutie en de toenemende industrialisering, verhuisden de bewoners in 1873 naar hun nieuwe begijnhof in Sint-Amandsberg.

De wijk Užupis wordt wel eens vergeleken met Montmartre in Parijs of Christiania in Kopenhagen. Het is een zelfverklaarde kunstenaarsrepubliek. Het district heeft zijn eigen president, grondwet (afgebeeld op de muur in Paupio Street), volkslied, leger, feestdag (1 april) en een bewaker (de bronzen engel). Užupis staat voor creativiteit en uniciteit.