Of je nu wel of geen fan bent van klassieke muziek, de Interpreti Veneziani is een welkome onderbreking van het bruisende centrum van de stad. Na de opening in 1987 werden de concerten over de hele wereld uitgevoerd, in landen zoals de VS, Japan, Canada en in heel Latijns-Amerika. Neem een avond de tijd om te genieten van de harmonie die het orkest je biedt.

In 620 na Christus ondernam de profeet Mohamad in gezelschap van een engel een nachtreis naar de hemel: deze episode, genaamd Mi'raj, is een belangrijk punt in de islamitische traditie. Gelegen op de top van het Noble Sanctuary-hoogland, beschermt de koepel de rots waar deze reis begon. Op dezelfde rots had de bijbelse patriarch Abraham duizenden jaren eerder naar verluidt geprobeerd zijn zoon Isaac op te offeren, voordat God hem vertelde te stoppen. De koepel is volgens sommigen het oudste nog bestaande islamitische gebouw en een heilige plaats van enorm belang. Byzantijnse ambachtslieden bouwden het tussen 687 en 691, en vandaag steekt de gouden top af tegen het stadsbeeld. Niet-islamitische bezoekers kunnen de koepel niet betreden, maar de elegante architectuur is zeker een kijkje waard.

De begijnhoven in Vlaanderen en Nederland zijn steevast oases van rust en stilte, waar je nog steeds elk moment een begijntje prevelend voor haar deur verwacht. In Gent werden twee van de drie begijnhoven opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Hoewel het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth, in de Begijnhofdries in Gent, niet meer ommuurd is en dus gewoon deel uitmaakt van de stad, blijft de sfeer er uniek. Vandaag staat het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth bekend als ‘holy corner’, een oord van verdraagzaamheid, want er zijn niet minder dan drie verschillende kerken gevestigd: een rooms-katholieke, een orthodoxe en een protestantse. Van bleekweide tot boomgaard, een kleurrijke halte Dit open begijnhof groeide in de 13de eeuw uit tot wat je een begijnhofstad kunt noemen, met een kerk, het huis van de ‘grootjuffer’, een infirmerie, een kapel, meer dan honderd begijnenhuizen, een bleekweide (grasvlakte om linnen te bleken) en een boomgaard. Na de Franse Revolutie en de toenemende industrialisering, verhuisden de bewoners in 1873 naar hun nieuwe begijnhof in Sint-Amandsberg.