Ένα πραγματικός παράδεισος για τους καλοφαγάδες, που περικλείει στους πάγκους της όλο το πνεύμα του ντόπιου πολιτισμού. Μπορείτε να βρείτε τα πάντα, από ντόπια τυριά, κρέατα, φρούτα και μέλι έως σπιτικό ρακί. Ένα φανταστικό μέρος για να κάνει κανείς τη βόλτα του, να γευτεί τις τοπικές λιχουδιές και να "ρουφήξει" τη ζωντάνια του αλβανικού τρόπου ζωής.

Ένα μπαρόκ θερινό ανάκτορο του 1757 με πλούσια διακοσμημένα ροκοκό δωμάτια και την "Πινακοθήκη των ωραίων γυναικών" του Βασιλέα Λουδοβίκου Α΄. Στο μεγάλο πάρκο υπάρχουν διάφορα μικρότερα κτίρια και κιόσκια. Επιπλέον, μπορείτε να επισκεφθείτε τα μουσεία πορσελάνης και βιολογίας, καθώς και ένα εξωτικό θερμοκήπιο και το καφέ του.

Το Μιλάνο, αν και δεν έχει το πλήθος των έργων τέχνης που μπορεί κανείς να θαυμάσει στη Βενετία και τη Φλωρεντία, τις ανταγωνίζεται επάξια. Η Pinacoteca Di Brera είναι το μεγαλύτερο μουσείο τέχνης της πόλης, με έργα των Mantegna, Giovanni Bellini, Bramante και Caravaggio, μεταξύ άλλων.

Η μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης και πρωτεύουσα του νησιού έχει ιστορία χιλιάδων ετών και διατηρεί μέχρι σήμερα το μεταμινωικό της όνομα «Ηράκλειον». Σήμερα το Ηράκλειο είναι μια μεγάλη και σύγχρονη πόλη, κοσμοπολίτικη και ζωντανή καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ένα σημαντικό οικονομικό κέντρο, με πλούσια πολιτιστική ζωή. Όπως σε κάθε μεγάλη πόλη, εκτός από τα μουσεία, τα αξιοθέατα και τα άλλα τουριστικά θέλγητρα, αξίζει να μπει κανείς στους ρυθμούς του Ηρακλείου, να περπατήσει ανέμελα στους πεζόδρομους του ιστορικού κέντρου, να χαθεί στα σοκάκια της παλιάς πόλης, να ξαποστάσει στα καφέ και τα ρακάδικα που αποτελούν μέρος της κουλτούρας των Ηρακλειωτών. Τα τελευταία χρόνια η πεζοδρόμηση πολλών δρόμων στο κέντρο ένωσε τα σημαντικότερα μνημεία του Ηρακλείου και πλέον μπορεί να περιηγηθεί κανείς αποφεύγοντας τη βουή των αυτοκινήτων. Με την ανάπτυξη του σύγχρονου παραλιακού μετώπου, το Ηράκλειο αρχίζει ξανά να στρέφει το πρόσωπο του προς την θάλασσα. Επιπλέον, την διάρκεια του καλοκαιριού, αξίζει να βρεθείτε στις πολυάριθμες πολιτιστικές εκδηλώσεις που φιλοξενούνται μέσα στην τάφρο των ενετικών τειχών (Κηποθέατρα Ν. Καζαντζάκη, Μ. Χατζιδάκι) ή στις προσφάτως ανακαινισμένες πύλες και στοές που μετατρέπονται σε φεστιβαλικούς και εκθεσιακούς χώρους.