De begijnhoven in Vlaanderen en Nederland zijn steevast oases van rust en stilte, waar je nog steeds elk moment een begijntje prevelend voor haar deur verwacht. In Gent werden twee van de drie begijnhoven opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Hoewel het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth, in de Begijnhofdries in Gent, niet meer ommuurd is en dus gewoon deel uitmaakt van de stad, blijft de sfeer er uniek. Vandaag staat het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth bekend als ‘holy corner’, een oord van verdraagzaamheid, want er zijn niet minder dan drie verschillende kerken gevestigd: een rooms-katholieke, een orthodoxe en een protestantse. Van bleekweide tot boomgaard, een kleurrijke halte Dit open begijnhof groeide in de 13de eeuw uit tot wat je een begijnhofstad kunt noemen, met een kerk, het huis van de ‘grootjuffer’, een infirmerie, een kapel, meer dan honderd begijnenhuizen, een bleekweide (grasvlakte om linnen te bleken) en een boomgaard. Na de Franse Revolutie en de toenemende industrialisering, verhuisden de bewoners in 1873 naar hun nieuwe begijnhof in Sint-Amandsberg.

Reizigers die graag een beetje van de gebaande paden afwijken, mogen het Museum voor Menselijke Anatomie in Pisa niet missen. Het museum werd voor het eerst geopend in 1832 en verzamelde duizenden stukken zeer nauwkeurige anatomische modellen gemaakt voor onderwijswetenschappelijke doeleinden. Zeker een ongebruikelijke en macabere attractie. Een deel van het museum is gewijd aan anatomische schilderijen van Giovanni Paolo Mascagni, die beroemd was om zijn verbluffend ingewikkelde en nauwkeurige kleurenillustraties. Een ander deel bevat archeologische vondsten, zoals grafvoorwerpen uit precolumbiaanse beschavingen, met stoffen, vazen en diverse gebruiksvoorwerpen, mummies en sarcofagen.

Dit is een indrukwekkende rotonde in Marseille waar veel toeristische foto's zijn gemaakt. Het is een belangrijk vervoersknooppunt, met als middelpunt een grote fontein met een interessant obeliskbeeld. Er zijn verschillende cafés rond het plein en in de straten van de buurt.

Ontdek de adembenemende schoonheid van het zoutmeer van Larnaca, een complex netwerk van vier zoutmeren net ten westen van de stad Larnaca. Het is het op één na grootste zoutmeer van Cyprus en beslaat een totale oppervlakte van 2,2 vierkante kilometer en wordt beschouwd als een belangrijk wetland met de status van een speciaal beschermd gebied. Tijdens de wintermaanden vult het meer zich met water, waardoor het tijdelijk plek biedt aan talrijke trekvogelsoorten, waaronder duizenden felroze flamingo's. Deze elegante vogels zijn te zien terwijl ze zich voeden met de pekelgarnaal Artemia Salina, een cruciaal onderdeel van de voedselketen van het meer. Als de zomer aanbreekt, verdampt het water, waardoor een zoutkorst en een opvallend landschap achterblijven. In het verleden was zout uit het zoutmeer van Larnaca één van de belangrijkste exportproducten van Cyprus. Een 4 km lang natuurpad kronkelt door het gebied en biedt de mogelijkheid om de omgeving van het meer te verkennen en de diverse flora en fauna te observeren. Het zoutmeer van Larnaca is niet alleen een prachtige natuurlijke attractie, maar ook een site met een rijke geschiedenis die teruggaat tot de late bronstijd.