In de 37 hectare grote, bekroonde dierentuin van Seattle worden bijna 1.100 dieren tentoongesteld die bijna 300 verschillende diersoorten vertegenwoordigen. Van kleine insecten tot het grootste landzoogdier op aarde, de Afrikaanse olifant. De Woodland Park Zoo biedt niet alleen onderdak aan prachtige dieren, maar biedt ook winkels en enkele eetgelegenheden.

Monestario De La Cartuja is een uitgebreid barok klooster en kerk, gebouwd tussen de 16e en 18e eeuw. Vooral het heiligdom en de sacristie zijn indrukwekkend. Binnen de bakstenen muren kun je genieten van adembenemende tuinen en ervaren hoe geestelijken en monniken vroeger leefden.

Vrijheid is door de geschiedenis heen een grootse prestatie geweest voor mensen, en de historische Liberty Bell is een bewijs van Amerika's eigen stukje vrijheid. De Liberty Bell, genoemd door abolitionisten tijdens de strijd om een einde te maken aan de slavernij, reisde na de burgeroorlog door het land als symbool van vrijheid en genezing. Nu is het er trots op dat iedereen deelneemt aan zijn boodschap van gelijkheid en vrijheid. Videopresentaties en exposities tonen de geschiedenis van de Bell, en er zijn ook meertalige tapes beschikbaar.

De begijnhoven in Vlaanderen en Nederland zijn steevast oases van rust en stilte, waar je nog steeds elk moment een begijntje prevelend voor haar deur verwacht. In Gent werden twee van de drie begijnhoven opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Hoewel het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth, in de Begijnhofdries in Gent, niet meer ommuurd is en dus gewoon deel uitmaakt van de stad, blijft de sfeer er uniek. Vandaag staat het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth bekend als ‘holy corner’, een oord van verdraagzaamheid, want er zijn niet minder dan drie verschillende kerken gevestigd: een rooms-katholieke, een orthodoxe en een protestantse. Van bleekweide tot boomgaard, een kleurrijke halte Dit open begijnhof groeide in de 13de eeuw uit tot wat je een begijnhofstad kunt noemen, met een kerk, het huis van de ‘grootjuffer’, een infirmerie, een kapel, meer dan honderd begijnenhuizen, een bleekweide (grasvlakte om linnen te bleken) en een boomgaard. Na de Franse Revolutie en de toenemende industrialisering, verhuisden de bewoners in 1873 naar hun nieuwe begijnhof in Sint-Amandsberg.