De bekendste afdeling van het Soumaya Museum op Plaza Carso herbergt de eclectische privékunstcollectie van 700 miljoen dollar van één van 's werelds rijkste mannen. De glinsterende gevel van het gebouw met zijn golvende lijnen is een must voor je Instagram-feed. Binnen leidt een spiraalvormige helling je langs verschillende verdiepingen vol met werken van Europese en Mexicaanse meesters. De collectie van het museum omvat 30 eeuwen kunst, waaronder sculpturen uit het pre-Spaanse Meso-Amerika, Mexicaanse kunst, werken van Europese oude meesters en meesters van moderne westerse kunst zoals Auguste Rodin, Salvador Dalí, Bartolomé Esteban Murillo en Tintoretto. Het wordt één van de meest complete collecties in zijn soort genoemd.

Het PCF is gevestigd in een voormalige 18e-eeuwse gevangenis. Het is een gratis museum met tentoonstellingen over zowel Portugese als Braziliaanse fotografie, evenals een verzameling historische camera's en fotoapparatuur.

Het Estádio Algarve werd gebouwd voor het Europees voetbalkampioenschap 2004, maar dat betekent niet dat het alleen een attractie is voor voetbalfanaten. Hier kun je het hele jaar door verschillende sportevenementen zien, dus zorg ervoor dat je tijdens je bezoek controleert of er iets interessants is.

De begijnhoven in Vlaanderen en Nederland zijn steevast oases van rust en stilte, waar je nog steeds elk moment een begijntje prevelend voor haar deur verwacht. In Gent werden twee van de drie begijnhoven opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Hoewel het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth, in de Begijnhofdries in Gent, niet meer ommuurd is en dus gewoon deel uitmaakt van de stad, blijft de sfeer er uniek. Vandaag staat het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth bekend als ‘holy corner’, een oord van verdraagzaamheid, want er zijn niet minder dan drie verschillende kerken gevestigd: een rooms-katholieke, een orthodoxe en een protestantse. Van bleekweide tot boomgaard, een kleurrijke halte Dit open begijnhof groeide in de 13de eeuw uit tot wat je een begijnhofstad kunt noemen, met een kerk, het huis van de ‘grootjuffer’, een infirmerie, een kapel, meer dan honderd begijnenhuizen, een bleekweide (grasvlakte om linnen te bleken) en een boomgaard. Na de Franse Revolutie en de toenemende industrialisering, verhuisden de bewoners in 1873 naar hun nieuwe begijnhof in Sint-Amandsberg.