Vismarkt, een centrum van stedelijke levendigheid, is van een 17e-eeuwse vismarkt omgetoverd tot een levendig centrum om te winkelen en te dineren. Elke dinsdag, vrijdag en zaterdag staat het plein vol met marktkraampjes met een verscheidenheid aan goederen. Omliggende historische gebouwen zoals de Korenbeurs en de A-Kerk voegen architecturale charme toe. De Korenbeurs, een opmerkelijk UNESCO-monument, herbergt nu een supermarkt die geschiedenis combineert met modern gemak. Hier zijn regelmatig culturele evenementen, waardoor het een centraal punt van het stadsleven is.

Dit openbare park in Engelse stijl is gelegen aan de voormalige noordelijke verdedigingslinie van de stad. Het is een geliefde plek voor buitenactiviteiten, of het nu gaat om wandelen, picknicken of eenden kijken. Het park is versierd met prachtige begroeiing en vijvers en dient ook als decor voor levendige culturele evenementen, met name het Noorderzon Performing Arts Festival in augustus.

De voormalige winterresidenties van deze twee belangrijke Amerikanen zijn tegenwoordig een culturele site die zeker een bezoek waard is, of je nu geïnteresseerd bent in geschiedenis, technologie of natuur: Thomas Edison richtte een laboratorium en een botanische tuin op die je kunt verkennen, samen met het historische huisinterieur en een museum gewijd aan de uitvinder.

De begijnhoven in Vlaanderen en Nederland zijn steevast oases van rust en stilte, waar je nog steeds elk moment een begijntje prevelend voor haar deur verwacht. In Gent werden twee van de drie begijnhoven opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Hoewel het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth, in de Begijnhofdries in Gent, niet meer ommuurd is en dus gewoon deel uitmaakt van de stad, blijft de sfeer er uniek. Vandaag staat het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth bekend als ‘holy corner’, een oord van verdraagzaamheid, want er zijn niet minder dan drie verschillende kerken gevestigd: een rooms-katholieke, een orthodoxe en een protestantse. Van bleekweide tot boomgaard, een kleurrijke halte Dit open begijnhof groeide in de 13de eeuw uit tot wat je een begijnhofstad kunt noemen, met een kerk, het huis van de ‘grootjuffer’, een infirmerie, een kapel, meer dan honderd begijnenhuizen, een bleekweide (grasvlakte om linnen te bleken) en een boomgaard. Na de Franse Revolutie en de toenemende industrialisering, verhuisden de bewoners in 1873 naar hun nieuwe begijnhof in Sint-Amandsberg.