Teatro alla Scala, geopend in 1778, is één van de beroemdste operahuizen ter wereld. Een bezoek aan het museum geeft je een kijkje in het theater zelf en de glamour die daarbij hoort. Je kunt één van de spectaculaire theaterboxen bezoeken met uitzicht op het podium.

De architectuur van Milaan bestaat niet alleen uit neoklassieke promenades, gotische kathedralen en chique villa's. De wijk Porta Nuova is het nieuwe en moderne revitaliseringsproject dat de stad drastisch heeft veranderd. Maak een wandeling rond de Diamanttoren (Torre Diamante), de Unicredit toren en vele andere glas- en staalconstructies. De sterren van de show hier zijn de twee wolkenkrabbers die bekend staan als Bosco Verticale (Verticaal Bos). Deze woontorens zijn te vinden in alle grote architectuurwinkels en er groeien echte levende bomen op de gevel. Ze zien er prachtig weelderig uit in de lente en zomer en zijn volledig betoverend bedekt met sneeuw en vorst.

Deze voormalige residentie is één van de slechts drie koninklijke paleizen in de hele Verenigde Staten en dateert uit 1838. Het diende ooit als zomerpaleis van koning David Kalakaua. De elegante tuinen, de vintage koameubels, de Hawaïaanse quilts en het hele decor zijn een bladzijde uit de Hawaïaanse geschiedenis.

De begijnhoven in Vlaanderen en Nederland zijn steevast oases van rust en stilte, waar je nog steeds elk moment een begijntje prevelend voor haar deur verwacht. In Gent werden twee van de drie begijnhoven opgenomen op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Hoewel het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth, in de Begijnhofdries in Gent, niet meer ommuurd is en dus gewoon deel uitmaakt van de stad, blijft de sfeer er uniek. Vandaag staat het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth bekend als ‘holy corner’, een oord van verdraagzaamheid, want er zijn niet minder dan drie verschillende kerken gevestigd: een rooms-katholieke, een orthodoxe en een protestantse. Van bleekweide tot boomgaard, een kleurrijke halte Dit open begijnhof groeide in de 13de eeuw uit tot wat je een begijnhofstad kunt noemen, met een kerk, het huis van de ‘grootjuffer’, een infirmerie, een kapel, meer dan honderd begijnenhuizen, een bleekweide (grasvlakte om linnen te bleken) en een boomgaard. Na de Franse Revolutie en de toenemende industrialisering, verhuisden de bewoners in 1873 naar hun nieuwe begijnhof in Sint-Amandsberg.