Historische stadscentrum van Brugge

Dat het volledige historische stadscentrum van Brugge als Werelderfgoed erkend werd, is bijzonder en heeft meerdere redenen. Zowel haar stedelijke structuur als architectuur herinneren aan Brugges prominente verleden als een van Europa’s belangrijkste handelssteden. Van het authentieke stratenpatroon over de bewaarde tweede stadsomwalling tot het karakteristieke ‘reiennetwerk’ en het materiële erfgoed. Dat middeleeuwse patrimonium werd dan ook deskundig bewaard en gerenoveerd. En dankzij doordachte neo-gotiek bleef de opmerkelijke visuele eenheid verder gegarandeerd. Naast die vele middeleeuwse gebouwen en bouwelementen wist ook het immateriële erfgoed, zoals diverse processies, de tand des tijds te weerstaan. Bovendien mag Brugge zichzelf de ‘geboorteplaats’ noemen van de Vlaamse primitieven. Deze schildersgroep promoveerde Brugge in de 15e eeuw tot een internationaal toonaangevend artistiek centrum. Kunstwerken van die wereldbefaamde meesters kan je nog altijd in Brugge bewonderen, de stad waar ze gecreëerd werden. En hoewel er eeuwen passeerden, bleef de Brugse skyline al die tijd intact. Brugge is vandaag de dag een architecturaal, samenhangend geheel, met een historische stadskern die duidelijk afgegrensd is. Zonder valse noten of visuele ruis. Een plaatje dat al eeuwenlang standhoudt.

Elk jaar trekt op Onze-Lieve-Heer-Hemelvaart de Heilig Bloedprocessie door de historische binnenstad van Brugge. De Heilig Bloedprocessie is ontstaan in 1304 als uitdrukking van dankbaarheid en geloof. Ruim 1700 deelnemers zingen, musiceren, dansen en acteren. De stijl van de processie herinnert aan de Bourgondische tijd waarin gilden, ambachten, broederschappen en rederijkerskamers instonden voor de vertolking van de taferelen. Het overheersende thema is de herinnering aan het lijden van Jezus Christus. De Bijbelse verhalen vormen de basis van de processie. Thematisch is de Heilig Bloedprocessie opgesplitst in vier delen. De evocatie begint met het Oude Testament, van de Schepping tot de profeten. Vervolgens komt het Nieuwe Testament aan bod, van de geboorte in Bethlehem tot Pinksteren. Het derde deel verhaalt hoe de relikwie van het Heilig Bloed in Brugge terechtkwam. In het laatste deel begeleiden de leden van de Edele Confrérie van het Heilig Bloed het schrijn waarin de kostbare relikwie is opgeborgen.

Een beiaard is een muziekinstrument dat je met een klavier bespeelt en dat uit tenminste 23 bronzen klokken bestaat. Bedoeling is om die klokken harmonisch te laten klinken. De beiaard zag het levenslicht in de 16de eeuw toen rijke steden, zoals Brugge, hun belforten en kerktorens opsmukten met torenklokken. In de 17de eeuw werd de techniek verfijnd en tegen het eind van de 19de eeuw fungeerde de beiaard meer en meer als zelfstandig muziekinstrument, los van torens of kerken dus. Sinds november 2014 erkent UNESCO de Belgische beiaardcultuur als immaterieel cultureel erfgoed. Wie dezer dagen wil genieten van een beiaarddeuntje kan terecht aan de beiaard op de Markt van Brugge (47 klokken), in het Grootseminarie van Brugge (26 klokken), aan het Stadhuis van Damme (39 klokken) en aan de kerk van Lissewege (24 klokken).

Dat de Belgische biercultuur door de UNESCO als Immaterieel Cultureel Erfgoed erkend werd, verbaast geen enkele Belg. Hier drink je niet zomaar een pintje, hier proef je van geschiedenis. En dat smaakt. Ook Brugge en omgeving telt een resem brouwerijen, van grote publiekstrekkers tot microbrouwerijen, en in tal van restaurantkeukens wordt er getoverd met die lokale bieren wat dan weer tot klassieke maar ook vernieuwende gerechten leidt. Uiteraard heeft Brugge zijn eigen stadsbier: de Brugse Zot. Een bier dat door de Bruggelingen meteen tot klassieker gepromoveerd werd. Voeg daarbij de vele cafés met een vuistdikke bierkaart en het befaamde winterse bierfestival en je krijgt een stad die de Belgische biercultuur oprecht in haar armen sluit. En dat al eeuwenlang.

De belangrijkste Brugse toren stamt uit de 13de eeuw, is 83 meter hoog en beschermd als werelderfgoed. Wie de 366 trappen beklimt, wordt beloond met een adembenemend uitzicht over Brugge en omstreken. Op weg naar boven kun je halt houden in de schatkamer waar in de middeleeuwen de stadskeuren, het stadszegel en de stadskas werden bewaard. Verder kom je de indrukwekkende muziekrol tegen die de beiaard aanstuurt, en het klavier waarop de stadsbeiaardier de 47 beiaardklokken bespeelt. Het Brugse Belfort staat sinds 1999 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Het ‘Prinselijk Begijnhof Ten Wijngaarde’ met witgeschilderde gevels en verstilde kloostertuin werd gesticht in 1245. In dit stukje werelderfgoed leefden vroeger begijntjes, geëmancipeerde vrouwen die weliswaar leek waren, maar er toch een vroom en celibatair leven op na hielden. Vandaag wordt het Begijnhof bewoond door enkele zusters van de Orde van Sint-Benedictus en alleenstaande Brugse vrouwen. In 1998 werd het Begijnhof erkend als Werelderfgoed.